ქართული წერილობითი წყაროები

     ქართული წყაროებია : ქართლის ცხოვრება, ახალი ქართლის ცხოვრება, ჰაგიოგრაფიული ლიტერატურა და აშ.
     ამ წყაროებიდან პირველ რიგში ვასახელებთ საისტორიო მწერლობის უძველეს ნიმუშს, '' მოქცევაი ქართლისაი ',' მატიანეს რომელიც თარიღდება მეცხრე საუკუნით . ეს წყარო შესულია "შატბერდის კრებულში'', რომელიც შეიქმნა მეათე საუკუნეში. ეს იყო მოსწავლეთა სახელმძღვანელო მთელ იმდროინდელ საქართველოში.
    ისტორიკოსთა ერთი ნაწილი მიიჩნევს, რომ მოქცევაი ქართლისაი ერთ-ერთი თხზუ–ლებაა. წმ. ნინოს ცხოვრება გაცილებით უფრო ძველია დანარჩენ თხზულებებზე, ვინა–იდან მისი ავტორი არის სალომე უჯარმელი.იგი იყო მეფე მირიანისა და დედოფალ ნანას რძალი და იგი ძალიან ახლო მეგობარი და თანამოაზრე იყო წმ. ნინოსი,როდესაც წმ. ნინო იმყოფებოდა ბოდბეში მოხუცებულობის პერიოდში, იგი უეცრად შეუძლოდ გახდა და სალომე უჯარმელმა თავის რეზიდენციაში მიიყვანა. სწორედ აქ სიკვდილის წინ წმ. ნინომ უანბო სალომე უჯარმელს მთელი თავისი ბიოგრაფია, რაც ამ უკანას–კნელმა ჩაწერა. სალომე უჯარმელი იყო თვითმხილველი და მისი მემატიანე. ამიტომ სალომე უჯარმელი ითვლება პირველ ქართველ ისტორიკოს ქალად. სალომე უჯარმელი იყო ქართლის მეფე ბაკურის ბებია. ბაკურ მეფემ, ბიზანტიელ ისტორიკოსებს მიაწოდა ბებიის მიერ დაწერილი ქართლის გაქრისტიანების მოკლე ისტორია. ასე შევიდა ბერ–ძნულ და რომაულ ისტორიოგრაფიაში საქართველოს გაქრისტიანების ამბავი.