Search This Blog

Saturday, August 17, 2013

ომარ ხაიამის პოეზია

დიდი სპარსელი პოეტი, ფილოსოფოსი და მათემატიკოსი, არისტოტელეს და იბნ სინას მიმდევარი. მიაწერეს 400 რუბაი, აქედან უდავოდ მისია 66. აქვს ფილოსოფიური და მათემატიკური შრომები, დააზუსტა კალენდარი, ქადაგებდა სათნოებას, ებრძოდა ფარისევლობას, იყო მისტიკურ-სუფიური თვალთახედვის, თუმცა ათეისტადაც თვლიან; ქადაგება სიცოცხლისა და მატერიის მარადიულ მოძრაობას. ლექსები ქართულად თარგმნეს ვ. კოტეტიშვილმა, მ. თოდუამ და თ. ჩხენკელმა.

                                                                                 * * *
                                                              უჩვენოდაც ტრიალებდა
                                                              მიწა, ჩვენი თვალთა ჩენა,
                                                              უჩვენოდაც იტრიალებს -
                                                              მთავარია, რა ვართ ჩვენა !
                                                                   
                                                                                 * * *
                                                      აჰ, ფრთხილად დადგი მიწაზე ფეხი,
                                                      რომ არ შელახო ბუნების კალთა,
                                                      რომე არ გათელო ლამაზის ნეშტი,
                                                      მშვენება მისთა ელვარე თვალთა

                                                                                 * * *
                                                  ფიქრებს მიწიერ ცხოვრებაზე გავუღე კარი ,
                                                  არა დამრჩა რა ცისქვეშეთში გაუგებარი;
                                                  და საბოლოოდ ის ვიცი, რომ არ ვიცი რა -
                                                  აი, ეს არის მთელი ჩემი მონაპოვარი.



                                                                                 * * *
                                              ჩემი სამყარო ყველა სხვაზე კარგია, მჯერა.
                                              მე მაინც მიჭირს: მზარავს მოძღვრის სასტიკი მზერა,
                                              შეგირდის ჯაფა ხომ თავადაც მოგეხსენებათ, -
                                              დავბერდი კაცი და ოსტატი ვერ გავხდი ჯერაც.

                                                                                  * * *
                                             ერთხელ ვიყიდე ღვინის დოქი, მეტყველი ვოგნებ.
                                            "შაჰი ვიყავი ! - ცჰემი დოქი ჩივის და გოდებს -
                                            ახლა მტვერი ვარ! ამომიღო მედოქემ მტვრიდან
                                            და ჩააბარა ძველი შაჰი სალხენად ლოთებს! "

                                                                                   * * *
                                              უღმერთობიდან ღმერთამდეა ნაბიჯი ერთი,
                                              ნოლიდან ციფრთა ჯამამდე ხომ წამია ერთი!
                                              შენც გაუფრთხილდი, დაიჭირე ძვირფასი წამი:
                                              თვითონ სიცოცხლე წარმავალია წამია ერთი

                                                                                  * * *
                                        ვინც ლამობს ქვეყნად ბოროტებით თავი გაირთოს,
                                        ნუ აქვს იმედი, განკითხვის დღეს თავი არიდოს!
                                        ღმერთმა შეუნდო, ვინც ვერ შეძლო სიკეთის თესვა,
                                        მაგრამ ავისმქმნელ არამზადას ის არ დაინდობს.

                                                                                  * * *
                                              შენ ხომ არ იცი, რას ყვირიან მამლები ცივად?
                                             რომ არ აღდგება არასდროს, ვინც მოკვდა წინათ?
                                             რომ ერთი ღამეც სამუდამოდ წავიდა ჩვენგან ?
                                             ცოცხლებმა ჯერ ეს არ იციან, ჯერ კიდევ სძინავთ!

                                                                                  * * *
                                        შემეცნება გამიხიდია ჩემს უმთავრეს ხელოვნებად,
                                        ვიცი დიდი სიმართლეც და სულმდაბალთა გემოვნებაც,
                                        გამიხსნია ყველა კვანძი, რაც რაც შეკრულა ქვეყნად სადმე -
                                        სიკვდილისა ვერ გავხსენი, რასაც ყველა ემონება.




                             

No comments:

Post a Comment